درود به جنبش مقاومت مردمی ایران
درود به سرباز ایران عبدالمالک ریگی
"ج" از استان مازندران
من سال 85 – 83 در استان سیستان و بلوچستان سرباز بودم و محل خدمت من نیز اداره کل اطلاعات استان(زاهدان) و ادارات اطلاعات شهرستانهای این استان(زابل-خاش-سراوان-
اشرار ، باند قاچاق مواد مخدر ، تجزیه طلب – عنواینی بود که مسئول مستقیم ما به این استان لقب می داد.
من برعکس سربازان دیگر در مورد مردم این استان به تحقیق می پرداختم و مردم بلوچ از اصیل ترین قوم ایرانی هستند.
اعتیاد در مردم بلوچ بسیار پایین بود و بیشترین مصرف کننده مواد را افراد غیر بومی مثل سربازان و کارمندان و ... تشکیل می دادند. وقتی از یک بلوچ آدرسی را می پرسیدم تا مقصد مرا همراهی می کرد.
از مردم بلوچ دروغ و نامردی ندیدم و مردم بلوچ انسانیت را بر همه چیز(حتی مذهب) مقدم می دانند.
در داخل اداره کارمندان می گفتند بلوچها(منظورشان اهل نسنن) کثیف هستند و حتی بلوچی را که دسگیر می کردیم و چشم بسته به اداره انتقال می دادیم کارمندان اطلاعات هنگام بازجویی با اکراه بوی نزدیک می شدند.
داخل گمرک شهرستان چابهار تاسیسات عظیم آب شیرین کن وجود دارد که آب دریا را شیرین می کرد و از طریق لوله کشی به منازل مردم شیعه(مثل منازل مسکونی سپاه و اداره اطلاعات و ... ) رفته است ولی مردم بلوچ باید ساعتها منتظر آب تانکری که تراکتور آن را حمل می کرد باشند.
من در این استان که استانی است با استعداد کارخانه ندیدم ، امکانات اجتماعی ندیدم ، از پارک و تفرجگاه خبری نبود ، امکانات بهداشتی برای این قوم وفادار در حد منفی بود.
جالب آنکه وقتی مقامات دولت از تهران به این استان سفر می کردند فقط به مردم قول می دادند اما از بودجه و امکانات خبری نبود.
وقتی می دیدم زن و بچه قوم پاک بلوچ با چه سختی زندگی می کنند متاثر می شدم.
مردم بلوچ از کمترین نیازهای اساسی زندگی برخوردار نبودند.
من ندیدم که یک بلوچ اهل تسنن فرماندار شهرستان خود باشد من ندیدم که بلوچ اهل تسنن که بین آنها افراد تحصیلکرده هم بودند سمت و مقامی در دستگاه دولتی استان خود داشته باشد.
وقتی که بلوچی نسبت به این همه بی عدالتی که بیداد می کرد اعتراض می کرد اداره اطلاعات به ما می گفتند که اینها اشرار هستند و من در بین بلوچ اشرار نمی دیدم.
پاینده ایران
زنده باد قوم بلوچ و دیگر اقوام ایرانی
پیروز باد این جنبش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر