فریاد یک طلبه؛به کدامین گناه اسیر شد؟

در عین کمال و بزرگی بسیار متواضع وساده زیست بود.احترام به عموم طلاب واساتیدومردم عادی خصلتش بود بهترین مشغله اش درس وتدریس ودعوت وتبلیغ بود. شبهای جمعه وحتی در میان هفته برای وعظ وارشاد به روستاهای دور افتاده سفر میکرد. مشکلاتی همچون سردی ،گرمی وطوفانهای سوزان وشن که مردم بومی را مجبور به کوچ کردن نموده است در مقابل عزم واراده آهنین او هیچ بود.

او همیشه به فکر پیشرفت علمی طلاب واصلاح جامعه ومردم بود. بیشتر اوقاتش را با طلاب،همکاران ومردم میگذراند.طی چندسالی که افتخار شاگردی اش را داشتم هیچگاه نشنیدم به کسی دستور دهد فلان کارم را انجام بده.همواره طلاب را نصیحت میکردوبه هنگام نصیحت نمودن اقوال اساتیدوبزرگان سلف بویژه علمای دیوبند را نقل میکرد.

مفتی محمدقاسم،حضرت شیخ الاسلام مولانا عبدالحمید،مولانا محمدابراهیم دامنی(رح)ومولانا محمدعمرسربازی(رح) ازشخصیتهای محبوب ایشان بودند وهستند.حقیقتامولوی عبدالله براهوئی از برجسته ترین علماء سیستان هستندکه به اتهام بی گناهی وسرپرستی طلاب آواره دارالعلوم امام ابو حنیفه رحمه الله در ماه مبارک رمضان از خانه شان توسط اطلاعاتیها ربوده شدند. مولوی عبدلله براهویی استاد برجسته حوزه علمیه امام ابوحنیفه(رح)پس از اشغال حوزه علمیه محمدیه توسط مزدوران اطلاعات وسلیمانی همراه دیگر اساتید وطلاب به روستای عظیم آبادمنتقل شدندوباوجود بی سر وسامانیهادر دارالعلوم امام ابوحنیفه(رح)مشغول به خدمت شدند.


ایشان پس از تخریب دارالعلوم امام ابوحنیفه(رح)عهدکرده بودندتادستور استاد گرانقدر مولانا حافظ محمدعلی ازجایشان تکان نخواهندخوردوفریاد قال الله وقال الرسول را زیر سقف آسمان وبر خروارهای اطاقهای تخریب شده ادامه خواهند داد،اما ماموران شیاد اطلاعات قبل از آغاز سال تحصیلی او را در سلولهای شکنجه خود انداختند.

پس از چندین ماه اسارت در تک سلولهای وزارت اطلاعات در زاهدان هم اکنون ایشان را بهمراه برادرش ذبیح الله براهویی،شاگردش مولوی علی نارویی ،شاعرمعروف حافظ محمد عمرخمر وبرادران استاد ارجمند مولانامحمد علی شه بخش وتنی چند از جوانان زاهدان به بندسیاسی زندان ی زاهدان انتقال دادند. یقین دارم ایشان اگرچه در اسارت هستند اما قلب ایشان با ماست ودغدغه فکری شان اوضاع حوزه تخریب شده واشغال شده است.
کاش میشداورا خبرکرد: استاد عزیز!اگرچه سایه شفقت ومهربانی شما موقتا از سر ما دور شده،اما ما با وجود تمام مشکلات به همت اساتید دیگر با کمال شوق در محل سابق حوزه مشغول به درس خواندن هستیم.
بعد از هرنماز وتلاوت سوره یاسین برای آزادی عزتمند هرچه زودتر شما دعا میکنیم. اگرچه سرمای یخبندان زابل خون مردم را منجمد میکند اما گرمی محبت ودلسوزی اساتیدوعلماء زاهدان واستان خیمه های نازک وخنک مارا گرم نگهداشته وقول میدهیم تا آخرین قطره خون دست از طلب برنداریم.انشاءالله.
ما میدانیم شما جرمی جز حق گویی وهمکاری با حضرت شیخ الاسلام واستاد گرامی مولانا محمدعلی (حفظهماالله)ندارید .

از خداوند منان مسئلت داریم هرچه زودتر شما را به آغوش گرم دوستان،خویشاوندان وهمکاران وتلامیذ برگرداند. آمین

یک طلبه